Σημάδια ότι έχεις πέσει (πολύ) χαμηλά

της Ηρώς Κουνάδη

Μιλάει –όχι απαραίτητα σε εσένα− κι εσύ λιώνεις, κοιτάει –όχι απαραίτητα εσένα− κι εσύ λιώνεις, ό,τι και να κάνει εσύ λιώνεις, κι εκείνος/η είτε το ξέρει και αδιαφορεί, είτε το ξέρει και το εκμεταλλεύεται. Κι αυτά είναι τα σημάδια που αποδεικνύουν πως να μην το ξέρει αποκλείεται –κι επίσης, πως είναι ώρα να τα μαζεύεις και να φεύγεις.

(*) Για να αποφύγουμε τα εκνευριστικά τον/την και του/της, και τα ακόμα χειρότερα @ στις καταλήξεις, όλες οι αντωνυμίες παρακάτω είναι στο αρσενικό. Προσαρμόστε αναλόγως.

Έχεις κάνει, έτσι χαλαρά και χαριτωμένα και αδιάφορα και επάνω στην κουβέντα, ερωτικά (ή ακόμα χειρότερα σεξουαλικά) υπονοούμενα τα οποία έχουν πέσει στο κενό. Μετάφραση: Τα έχει αγνοήσει.

Είσαι πάντα εκεί όταν χρειάζεται βοήθεια με κάτι, όταν θέλει να μιλήσει, όταν δεν έχει παρέα να βγει. Αυτός, όμως, δεν είναι πάντα εκεί όταν εσύ χρειάζεσαι βοήθεια με κάτι, όταν εσύ θέλεις να μιλήσεις, όταν εσύ δεν έχεις παρέα να βγεις…

Εννιά στις δέκα φορές, οι κοινές σας έξοδοι είναι δική σου πρωτοβουλία. Και κάποιες από αυτές τις έχει ακυρώσει. Τελευταία στιγμή. Χωρίς καλή δικαιολογία. Αλήθεια τώρα, και η πρώτη πρόταση αυτής της παραγράφου μόνο να ισχύει, δεν θα έπρεπε να είσαι ακόμα εδώ.

Είσαι ο αποδέκτης των νεύρων ή της έντασής του –αυτό που οι Αμερικάνοι φίλοι μας αποκαλούν χαριτωμένα «σάκος του μποξ». Και αφήνεις, αυτόν ή χειρότερα τον εαυτό σου, να σε παραμυθιάζει ότι «μαζί σου μπορεί να είναι ο εαυτός του» και «μαζί σου έχει τη μεγαλύτερη οικειότητα» γι’ αυτό ξεσπάει πάνω σου.

Έχεις στείλει τουλάχιστον ένα μεθυσμένο μεταμεσονύχτιο μήνυμα. Το οποίο έχει μείνει αναπάντητο. Και ασχολίαστο, τρεις μέρες μετά που ειδωθήκατε.

Το ένστικτό σου λέει πως ενδιαφέρεται για σένα λιγότερο απ’ όσο ενδιαφέρεσαι εσύ για εκείνον. Να το ακούς το ένστικτό σου, σχεδόν πάντα έχει δίκιο.

Οι φίλοι σου έχουν βαρεθεί να ακούνε διηγήσεις που έχουν να κάνουν αποκλειστικά και μόνο με το άτομό του. Και αυτές οι διηγήσεις συνήθως δεν είναι ευχάριστες. Για την ακρίβεια, αυτές οι διηγήσεις καταλήγουν σχεδόν πάντα με τους φίλους σου να λένε «πάλι με τον μ*λ#κα ασχολείσαι;». Να τους ακούς τους φίλους σου, σχεδόν πάντα έχουν δίκιο.

Μπορείς εύκολα να απαντήσεις σε ερωτήσεις του τύπου «ποιο είναι το αγαπημένο του φαγητό», «σε ποια γειτονιά θα ήθελε να μένει» και «τι προτιμάει να ακούει, πειραματική τζαζ ή ελεκτρο-ποπ», αλλά αυτός δεν μπορεί να απαντήσει τις ίδιες ερωτήσεις για σένα. Ναι, σε ακούει λιγότερο όταν μιλάς και ναι, ενδιαφέρεται λιγότερο απ’ όσο εσύ.

Δεν σου έχει κάνει ποτέ ούτε ένα κομπλιμέντο. Κι αυτό μέσα σου το εξηγείς ως «διστάζει να μου εκφράσει το ενδιαφέρον του γιατί είναι ντροπαλός/ βγήκε από μακροχρόνια σχέση/ πέθανε η γάτα του πέρυσι και δεν έχει συνέλθει ακόμα».

Source link